Facebook Twitter Vimeo Instagram Youtube

“CINEFORUM: O CINE QUE NOS MIRA” Comeza o Cineforum en Tui, con cine gratuito para toda a poboación tudense

28/01/2011

"CINEFORUM: O CINE QUE NOS MIRA" Comeza o Cineforum en Tui, con cine gratuito para toda a poboación tudense, coa finalidade de dar a coñecer o audiovisual galego.

 

 

Co lema "O Cine que nos mira", dará comezo o próximo día 9 de febreiro as 20.00 hs no Teatro Municipal de Tui o Cineforum, será inaugurado e inmediatamente se proxectará a  película  RETORNOS  (de Luis Avilés), coa proxección simultánea nas nove aulas do Cra Mestra Clara Torres e no Ceip de Rebordáns.

Os obxectivos son a promoción do audiovisual galego e especial no rural, e a introducción da  poboación en xeral na Cultura do Audiovisual.

Contaremos coa presenza do Director da película, Luis Avilés e o guionista tudense Daniel Domínguez. O finalizar haberá un debate entre o público asistente a proxección  no Teatro.

A partir desta proxección todos os segundos mércores de cada mes haberá unha sesión de Cineforum para adultos, e os últimos martes de cada mes unha película de animación para o público infantil que se proxectará no Telecentro e simultaneamente nas aulas do Cra Mestra Clara Torres, no Ceip de Rebordáns e centros culturais interesados das parroquias tudenses, as 18.30 hs da tarde.

A concelleira de Educación, Patricia Ricón anima a toda a población a asistir,  pois a entrada e libre e gratuita ata completar aforo.

 

FICHA TÉCNICA E CRÍTICA

 

 

 

 

RETORNOS

 

ESPAÑOLA-GALICIA, 2010

GÉNERO

THRILLER

PRODUCIÓN

VACA FILMS, PATAGONIK, ZETA FILMS

DIRECCIÓN

LUIS AVILÉS

GUIÓN

LUIS AVILÉS, ALEJANDRO HERNÁNDEZ

MÚSICA

SERGIO MOURE

REPARTO

XAVIER ESTÉVEZ, MANUELA VELLÉS, XOSE OLIVEIRA-PICO, MARÍA BOUZAS, EMILIO GUTIÉRREZ CABA

DURACIÓN

 90 MINUTOS

DISTRIBUIDORA

VÉRTICE

ARGUMENTO

NARRA A HISTORIA DE ÁLVARO, QUE FUXIU DE SÍ MESMO, DURANTE 10 ANOS, REGRESA Á SÚA VILA NATAL PARA ASISTIR AO ENTERRO DO SEU PAI. TENTARÁ RECONCILIARSE CO SEU IRMÁN E RECUPERAR Á SÚA FILLA. TODO SE COMPLICA CANDO ATOPA NA CUNETA UNHA MULLER MORTA, AMIGA DA SÚA FILLA. A PARTIR DE AQUÍ NADA É O QUE PARECE SER E NUNHA ALDEA DO RURAL GALEGO NO QUE NADA É O QUE PARECE E TODOS TEÑEN ALGO QUE AGOCHAR.

UN POUCO DA HISTORIA

UN POUCO DE  CRÍTICA DA PELÍCULA

Retornos empezó a fraguarse en alguna taberna de Noia hace unos años, mano a mano entre Luis Avilés  y David Pérez Iglesias. La historia de un regreso con un pasado a cuestas a un mundo roído por el salitre, la humedad y el tiempo cifrado de una derrota interminable, a una Galicia fea, donde lo nuevo se ensaña con desmemoria en lo viejo que desprecia con un desgarro de auto-odio, a un país triste, como esos puticlús pregonados en luminosos tristes que amojonan de neones las carreteras secundarias, la red neuronal de una geografía de aldeas perdidas en estos tristes finisterres. La historia podría devenir un western telúrico pero deriva hacia elthriller rural, como una grapa destilada de un bagazo melancólico. Una atmósfera que recuerda esas novelas de Simenon que acontecen en otros finisterres, pongamos por caso en Concarneau. Una película esculpida con luz atlántica, deitadiña, que decía el maestro.   

Pero más allá de una historia de padres e hijos y de odio entre hermanos, pespuntada en una falsilla de género alrededor de un "puticlú" de aldea, Retornos nos convence porque, al fin, despliega en la pantalla un país que reconozco como el mío, la tierra de la lluvia y la bruma, del olvido y la negra sombra; esos interiores desangelados, esos cuartos con manchas de humedad en las paredes desconchadas; esos seres lacónicos, amargados por un íntimo encono o lacerados por un íntimo desconsuelo. En este país preñado de un inclemente desasosiego no hay Innisfree al que regresar.Retornos nos convence porque, más allá de la historia que nos cuenta, destila una mirada sobre este finisterre. A estas alturas resulta insoportable que una película me despache dos horas de supuesto entretenimiento con el pretexto de contar un cuento -ilustrado-; una historia puede bastarme en una sobremesa, pero si voy a ver una película no quiero una historia, quiero cine, y cuántas veces sobra película y falta cine. El cine no es -no puede ser- sólo un pretexto, una forma de contar, sino un texto -fílmico-, es decir, una forma de mirar. Y es la mirada de Luis Avilés lo que nos convence. O sea, el cine que destila Retornos cuando las imágenes son menos deudoras de la trama -de las exigencias del género y de la necesidad de responder las preguntas que el espectador se pueda plantear- y despliegan todo su poder de sugerencia.

 

Sólo cabe esperar que Luis Avilés vuelva a cuajar en otra película esa mirada. Y en esa película venidera deseamos de corazón que despliegue su visión arriesgándose a confiar en el poder de sus imágenes para arrastrar al espectador, más que con una película, con el cine que lleva dentro, ese cine que aflora en el aquel de filmar este finisterre en los mejores momentos de Retornos . (Daniel Domínguez)

VALORES /CONTRAVALORES QUE SE TRABALLAN

AMIZADE, RELACIÓNS DE FAMILIA, XENREIRA, DESCONFIANAZA

FICHA DE ACTUACIÓNS PARA DESPOIS DO VISIONADO NO CONTORNO ESCOLAR, NO CONTORNO FAMILIAR, NO COLOQUIO

QUE TIPO DE HITORIA NARRA?

COMO É A NARRACIÓN?

 

DESCRIPCIÓN DO SENTIMENTOS DOS PERSONAXES

QUE GALICIA DESCRIBE?

QUE TIPO DE RELACIÓNS FAMILIARES APARECEN?